Dinsdagmiddag 13/01 zijn we al vrij om rustig de tassen en de auto in te kunnen pakken. Eventuele dingen die we toch vergeten zijn, kunnen dan nog geregeld worden.
Om 02.00 uur donderdagmorgen 15/01 gaan we dan echt rijden! Omdat we afgesproken hebben om onderweg Steffan Petermann en vader, Wilfried Umbach en echtgenote en Silvia Furtwängler te treffen nemen we de “Route Soleil”. Die dag stoppen we een paar keer voor de honden en voor ons en om ca. 18.15 zetten we de auto stop op de 1e parkeerplaats na de afslag Nimes. Stake-out om de auto en honden verzorgen. Tegen 21.00 uur arriveert Silvia en rond 0.30 uur zijn Petermann en Umbach er ook. Nog even kletsen en dan allemaal slapen.
16/01: We staan op om 07.00 uur en verzorgen de honden. Vervolgens onszelf. Silvia trakteert ons allen op een heerlijke Cappuccino en tegen 08.15 rijden we weer. Na de nodige stops voor honden en baasjes arriveren we om 16.15 bij het hotel nabij Zaragozza. Buiten is het 15,5 graden ……….
We zien de eerste “oude” bekenden: gezellig! Vanaf 20.30 is er een heerlijk lopend buffet waarna we voor de laatste keer die dag de honden verzorgen en te bed gaan.
17/01: Vroeg op (07.30), honden, zelf ontbijten en opstellen in ………….. Opzet is om in colonne naar het centrum van Zaragozza te rijden waar een groot plein voor ons is afgezet. Dit jaar moeten we het zonder politiebegeleiding doen. Dat resulteert dus in doorrijden, doorrijden, ook al staat het verkeerslicht herhaaldelijk op ROOD.
Op het plein krijgen we allemaal een plaats toegewezen en is het de bedoeling dat we de honden buiten zetten zodat het publiek ze kan zien en voelen. Gedurende de dag worden de papieren van de honden gecontroleerd en de honden zelf ook. Rond de middag worden alle mushers op een groot podium aan het publiek voorgesteld en het startnummer uitgereikt.
Na uitreiking van het lunchpakket vertrekken we naar Bubal. ’s Avonds tijdens de mushermeeting wordt medegedeeld dat er in La Partagua geen sneeuw ligt en dat de etappe ergens anders plaats zal vinden. Rond 19.00 hebben we onweer met natte sneeuw. Het wordt vies buiten, maar Henk heeft lekker 2 uurtjes kunnen slapen voor ’t eten. Na het eten: honden verzorgen, mushermeeting en naar bed.
18/01: 06.15 Opgestaan. Het heeft die nacht gesneeuwd en het sneeuwt nog steeds. Henk doet de honden en ik ruim op. Hij heeft gisteravond weer commentaar gehad omdat Marlis de tolk claimde en hij de helft niet mee kreeg ……..
Om 08.30 staan we (met sneeuwkettingen) in colonne te wachten om weg te kunnen. Het schijnt een smal weggetje te zijn waar we omhoog moeten en er is geen of onvoldoende parkeergelegenheid. Degenen die het laatst aankomen zullen door de skido’s worden geholpen om honden en materiaal terplekke te krijgen. Om 12.00 staan we nog in de rij te wachten!
Als we uiteindelijk allemaal boven staan wordt tijdens de mushermeeting verteld dat je mag starten wanneer je klaar bent en dat het advies is met 4 honden te starten. Er ligt een trail van ca. 6 km met véél head-on-passing (dus 3 km heen, 3 km terug). De prijsuitreiking en het eten duren een eeuwigheid. Het team van helpers is duidelijk nog niet op elkaar ingespeeld. Hierdoor zijn we ook laat terug in de herberg en eten ook pas om 21.30. Om in dit ritme te komen kost ons erg veel energie ………
19/01: Vandaag ligt er een zware trail van 14 km (2 x 7) in Cadmanchu klaar. Het is er erg mooi en het weer laat zich ook van zijn goede kant zien = zon. Vandaag is het eten in ieder geval goed geregeld. We blijven boven en slapen in de auto. Wat is zo’n standkachel toch heerlijk!
20/01: We hebben goed geslapen in de auto. Om 07.30 doen we de honden, want Henk moet om 10.25 starten. Vandaag proberen we China naast Chamook in lead te doen. Dat is dus een echte ramp gebleken. De dame was zo loops, dat ze onderweg ging liggen voor Efendi (onze black&dekker). De prijsuitreiking is weer laat waardoor we pas om 01.30 weg kunnen.
21/01: De ochtendetappe op Pla de Beret lopen de honden zo mooi, maar na de finish op weg naar de auto zakt Efendi in elkaar. Na onderzoek blijkt hij een suikertekort te hebben. Hij valt voor de rest van de race af. De rest van die dag zijn we bezig de slee klaar te maken voor de avondetappe met aansluitende bivak. Dat houdt o.a. in: eten & drinken voor de honden en de musher, slaapzak, evt. tent, slaapmat, droge kleding, extra booties, enz. enz. Uiteindelijk een hele sleezak vol. Henk neemt de ervaren honden mee.
Terwijl Henk op bivak is heb ik de rest van de honden te verzorgen en ga daarna gezellig buurten in de auto van Umbach, samen met vader Petermann.
22/01: Na een goede nachtrust voor Heidi in de auto en een erg koude nacht voor Henk buiten (heeft immers geen tent nodig …..) komen de eerste teams tegen 09.00 langs de doorstart. In deze doorstart mogen de mushers hun overtollige bagage uit de sleezak doen en eventueel honden achter laten. Hierbij staan alle handlers met elkaar op “hun” musher te wachten, maar als er een slee binnenkomt, helpt iedereen elkaar. Tijdens deze doorstart kan er ook water en/of voer aan de honden worden gegeven, terwijl de tijd door loopt. Van de mushers horen we dat het een erg zware en lange etappe onder slechte sneeuwcondities is. Maar goed dat morgen een rustdag is. Na de prijsuitreiking gaan we naar de volgende slaapgelegenheid in Salardu. Om 22.00 uur checken de dierenartsen Efendi nog eens en staan verbaasd hoe hij zich hersteld heeft. Wat hormonen toch met een dier kunnen doen.
We horen dat Heiko Haarkötter is gestrand met zijn auto. Hij heeft pech met de motor en gaat naar huis. Voor de honden moet hij een aanhanger regelen, want die worden niet door de ANWB vervoerd.
23/01: Ondanks de rustdag vandaag staan we toch om 06.30 op. Henk doet de honden, ik ruim op. Na ontbijt en sanitaire stop rijden we samen met Rob en José naar de volgende etappe. Jan heeft een kater en Steffan buikgriep. Onderweg hebben we alleen maar regen. Daarbij nemen we de gok door over de pas te rijden. Een verschil van: 5 uur rijden of 2 uur rijden. Wij kiezen voor die 2 uur en redden het net zonder sneeuwkettingen. Onderweg is er tijd voor een café con leche met een lekker croissantje gecombineerd met inkopen doen. Tegen 11.30 zijn we bij de jeugdherberg. We nemen lekker de tijd voor de honden, waxen de runners van de slee en de mannen nemen een biertje. Tegen 13.30 doen we de honden weer in de auto en gaan ook wij even lekker in de auto zitten want er staat toch een frisse wind. Uit de wind en in de zon is het heerlijk en we mogen toch nog niet naar binnen. Pas om 17.00 krijgen we de sleutel voor onze kamer. We delen deze keer de kamer met Silvia. Jan en Sonja willen niet bij ons slapen omdat Henk zo snurkt ……….. Zelf weten.
Tijdens de mushermeeting heeft men het over een ijzige trail voor de volgende dag.
24/01: Om 06.00 op en honden wateren om vroeg naar boven te gaan. Het is dooi en het regent. Er is bijna geen sneeuw. Gaat het wel door??? Gisteravond op de mushermeeting was de afspraak, dat we vanaf 08.00 de parkeerplaats op mogen, maar om 08.10 staan we er nog. Om 8.30 wordt de parkeerplaats geopend en de start wordt met een half uur vertraagd.
Nadat we terug zijn bij de herberg gaan wij Nederlanders samen naar beneden wandelen en daar een super lekkere entrecote eten. Heidi heeft te veel van de erg goede wijn gedronken en gaat linea recta door naar bed tot ca. 20.00 uur. We eten alleen nog een salade en doen daarna gelijk de honden zodat we tegen 22.00 uur naar bed kunnen. De arts komt nog langs voor Silvia. Ze heeft erg last van haar rug. Als we allemaal al slapen komt Steffan om te zeggen dat er honden van Silvia uit de auto ontsnapt zijn. Gelukkig zijn de honden snel weer terug in de auto.
25/01: We zijn mooi op tijd voor dezelfde trail als de 24e. En ………… het is droog! We merken weer eens, dat de stake-out om de auto doen te veel tijd vraagt. Dat moet voor zo’n race als de Pirena veranderd worden, zodat het gemakkelijker en sneller gaat.
Henk moet vandaag na ongeveer 1 km Blossom al in de sleezak doen. Ze kan het tempo niet aan. Hij heeft Fai-chí in lead in plaats van Guinness, maar ze verliest al snel haar concentratie. Dan maar Beauty en dat gaat als vanouds. Door al dit gewissel is Rob net een halve minuut sneller. We wachten niet tot de prijsuitreiking en gaan – nadat alle honden verzorgd zijn en alles weer is ingepakt – gelijk door naar Andorra. Dat is immers nog een flink aantal kilometers rijden. We zijn lekker op tijd bij de jeugdherberg “Aina” en nemen extra de tijd om de honden te voeren, te knuffelen en de poten te controleren en te verzorgen. We gaan vroeg naar bed. Weer zijn Jan en Sonja bij ons ingedeeld. Jan blijft in de auto slapen, maar Sonja slaapt wel bij ons op de kamer.
26/01: Op naar Pas de la Casa. De straten zijn weer eens niet echt schoon en daardoor zijn we voor een betrekkelijk kort stuk rijden naar de trail toch weer lang onderweg. Er ligt een trail met erg veel lussen die twee keer gelopen moet worden. Voor de toeschouwers mooi te volgen, maar voor honden en musher minder leuk. Henk heeft een super tijd, de honden lopen de sterren van de hemel en net in één van de laatste bochten staat een echtpaar met een Samojeed bijna boven op de trail. Mis! Hierdoor heeft hij de 4e tijd en mist weer net het podium.
Behoorlijk teleurgesteld en ook een beetje boos op dat echtpaar dat met hun hond te dicht op de trail staat gaan we op weg naar Plateau de Beille. Om 14.30 sneeuwt het natte sneeuw.
Tot de start om 17.32 hebben we nog even de tijd. Tijdens de mushermeeting wordt besloten dat het gezien de weersomstandigheden niet verstandig is een bivak te houden. Omdat Rob gebruik maakt van de desaster rule moet Henk als eerste starten. Even voor de starttijd staan we aan de start en kort voor de officiële starttijd krijgen we te horen, dat de start weer eens opgeschoven wordt: met 15 minuten. Daar sta je dan. De tijd is te kort om terug te gaan naar de auto en de honden uit te spannen, dus we blijven staan waardoor de honden toch veel energie verspelen. Uiteindelijk kan er gestart worden voor een trail van 30 km. Het zicht is slecht en bovendien wordt het nu snel donker. Henk en de honden komen goed terug, maar de poten moeten wel goed verzorgd worden. We eten laat.
27/01: Plateau de Beille.
We hebben weer lekker geslapen in de auto en kunnen vroeg ontbijten in het restaurant.
Er wordt vanaf 08.00 gestart. Vandaag heeft Henk Fai-chí na ca. 1 km al in de sleezak moeten doen. 1 Uur na binnenkomst wil de dierenarts graag een bloedtest doen. De honden zijn er allemaal een beetje door. We kunnen op tijd weg en gaan weer terug naar de jeugdherberg in Andorra, verzorgen wederom de poten, voeren de honden en gaan vervolgens zelf lekker uit eten. Het bloedmonster van die ochtend is verdwenen, dus er moet opnieuw geprikt worden.
28/01: Soldeau el tarter - Grau Roig.
Henk is om 05.30 op om de honden te doen, want we moeten weer vroeg starten en willen zelf nog graag ontbijten en hebben nog een stuk te rijden.
We zijn op tijd in Soldeu en op de parkeerplaats ligt geen sneeuw. Daarom moet je de slee compleet met treklijn naar een soort voorstart brengen en vervolgens wordt je geholpen je honden vanaf de auto aan de treklijn te krijgen. Vanaf deze voorstart gaat het steil omhoog met een haarspeldbocht naar rechts naar de daadwerkelijke steile start. Als handler zou je een super conditie moeten hebben en de musher helemaal!!!
Vanaf Soldeu gaat de trail naar Grau Roig. Voor de handlers betekent dit: spullen inpakken en auto verkassen. Na de finish zijn we met Mateo en Sabina Bartolini terug gereden jaar de jeugdherberg, hebben de honden verzorgd en zijn vervolgens met 8 personen in het busje van de Bartolini’s weer terug gegaan naar Grau Roig om daar de prijsuitreiking mee te maken en te eten.
Omdat we de honden al verzorgd hadden konden we na het avondeten op tijd naar bed.
29/01: Avondetappe Soldeu el tarter.
We konden uitslapen = 08.30! In alle rust de honden verzorgd en tegen 11.00 uur gaan shoppen, want tenslotte ben je in het belastingparadijs Andorra. Om 12.30 staan we alweer op de parkeerplaats bij Soldeu en denken met afgrijzen aan die steile klim die we vanavond weer moeten meesteren. Het sneeuwt de hele dag alweer en nadat we de stake-out om de auto klaar hebben kunnen we naar het ski-station boven voor het middageten.
Alweer wordt de start met een kwartier verschoven, maar gelukkig hebben we de honden nog niet ingespannen. Fijn is wel, dat het eens niet sneeuwt.
Onderweg wilden de honden naar het licht van het ski-station, dus Henk valt weer niet in de prijzen. Bij de uitreiking van de laatste prijzen gaan we vast op weg naar St. Julia de Loria voor de overnachting. De auto moet buiten het dorp staan maar er gaat een bus naar het hotel. Omdat er toch een aantal mensen in hun auto blijft slapen is er voldoende toezicht op de honden.
Onderweg getankt voor € 0,58 en lekker gegeten voor totaal (2 pers.) € 18,00: Andorra, olé!.
30/01: La Rabassa.
Om 06.00 opstaan, lekker (één p/p) croissantje en met de eerste bus naar de parkeerplaats om de honden te wateren. Op naar de trail = een enorme klim met veel haarspeldbochten tot een hoogte van ca. 2400 m. Vandaag dringt het weer eens te meer tot je door dat je een goede sterke auto moet hebben met voldoende pk’s. Wij hebben 115 …..
Boven heb je een prachtig uitzicht over een groot deel van de Pyreneeën.
We staan weer op een parkeerplaats, die voor de meesten een behoorlijk stuk van de start verwijderd is. Dit betekent weer, dat je eerst de slee weg moet brengen en genoeg mensen moet organiseren die je mee kunnen helpen je honden op tijd in te kunnen spannen.
De trail is ook prachtig met twee pittige haarspeldbochten waar Henk en de honden goed door komen. Hij is erg tevreden over de honden, maar de tijd is niet voldoende voor een etappeprijs.
Na de finish vertrekken we tegen 12.30 uur met Rob & José richting La Molina. Hoe dichter we bij La Molina komen, des te groener wordt het. Wat staat ons morgen te wachten?
Omdat we op tijd zijn kunnen we nadat de honden verzorgd zijn aan ons zelf denken. We lopen naar het dorp. Maar ………… terwijl José zei dat het niet zo ver was en we alleen maar naar beneden hoefden, viel het wel tegen! We gingen alleen maar omhoog! Des te beter smaakte de entrecote muy hecho. In het restaurant troffen we landgenoten, die zich na het eten bereid verklaarden ons terug te rijden naar het hotel. Als tegenprestatie wilden ze de honden graag zien. Geen probleem!
’s Avonds is er een veel te lange mushermeeting. Dit schijnt standaard te zijn voorafgaand aan de laatste etappe. Morgenvroeg gaan we in colonne naar de trail.
31/01: La Molina.
We staan om 07.30 op, want om 08.00 zouden we gaan rijden richting trail. Maar om 08.15 staan we nog te wachten. Is de politie er nog niet? Om 08.30 staan we dan toch op de parkeerplaats en hebben we een lange dag te gaan. Er is maar een beetje sneeuw, maar er is een groep bezig geweest om toch een trail te maken van zo’n 4 km. Omdat de trail op veel stukken ijzig is of er in ieder geval ijs onder de sneeuw ligt, wordt het aantal honden op 6 gelimiteerd. Start voor ons is om 15.15. De ski-jörers hoeven niet te starten, maar als geste starten ze toch allemaal. Vervolgens wachten ze onderweg op elkaar en komen gezamenlijk door de finish! Bovendien stellen ze voor de prijsuitreiking vandaag voor hun klasse om te keren, dus de laatste de 1e prijs, enz. Zo geschiedt.
Allen bereiken zonder ongelukken de finish en na de prijsuitreiking voor de dagetappe krijgen allen een prijs voor het volbrengen van de Pirena. Zowel de musher als zijn/haar handler krijgt een prijs!
Om 16.25 staan we nog te wachten om onder politiebegeleiding naar de stad te rijden. Uiteindelijk neemt een auto van de organisatie het heft in handen en loodst ons de stad in naar de parkeerplaats waar het afscheidsfeest plaats zal vinden. Het parkeren gebeurt vervolgens weer totaal ongecoördineerd. Maar is het feest fantastisch. Het is mooier en groter dan voorgaande jaren. Er is een leuke presentatie, de nummers 1 komen met 4 honden en slee het podium op en er is spetterend vuurwerk!!!
Uiteindelijk is er een tijd van gaan. We gaan dus terug naar het hotel om de werkelijke helden van deze race te verzorgen: de honden. Daarna is het eigenlijk voor iedereen voorbij. Een aantal Spanjaarden gaan gelijk na de prijsuitreiking naar huis, een aantal blijft toch nog een nacht in het hotel. We zitten nog wat na met een aantal en gaan toch op tijd naar bed.
01/02: Terugreis.
We staan toch op tijd op om de honden te verzorgen en ook op tijd te kunnen rijden. Blijkt dat je pas vanaf 08.00 kunt ontbijten. Umbach’s willen toch graag ontbijten, maar Petermann en wij gaan toch rijden. Umbach’s hebben toch de snelste auto, dus die haalt ons onderweg wel weer in. Silvia is toch s’nachts of ’s morgens al gaan rijden, terwijl ze samen met ons op zou rijden. Jammer. Om 09.50 stoppen en ontbijten we en rijden vervolgens door tot de eerste parkeerplaats na Orange om daar de honden uitgebreid te kunnen verzorgen.
Daarna nemen we ook zelf een hapje en inmiddels is ook familie Umbach weer bij ons.
Vóór Dijon nemen we afscheid van Petermann en Umbach omdat zij vanaf daar richting Basel verder gaan. Wij rijden nog door tot kort voor 20.00 en maken auto en honden klaar voor de nacht.
02/02: Terugreis.
We hebben tot 07.50 geslapen! We doen de honden en vertellen ze dat we gauw weer thuis zijn.
Om ca. 16.30 zijn we weer in Schoonoord en halen eerst Energy en Doenja op bij Astrid & Bertho. Alle honden zijn weer gelukkig thuis te zijn. Zo ook hun baasjes.